سخنی درباره جنبه های انسانی و تربیتی دکوراسیون داخلی ساختمان
شاید نوشتن از ” دکوراسیون ” در این شرایط بویژه بعد ” کرونا ” قدری بیرحمانه باشد. منظورمان شرایطی است که باعث شده تعداد قابل توجهی از مردم, از جمله هم میهنان ما بشدت در رابطه با حوائج ضروری زندگی دچار عسرت گردند. هم سن و سالهای من یادشان هست که در گذشته نیز نظایر چنین برخوردهائی در فضای روشنفکری ایران و جهان وجود داشت.
بسیاری از هنرمندان ( منجمله ادیبان و شاعران خوب و با احساس ) آنروزگار, بدین جهت از سوی جامعه روشنفکری بشدت طرد میشدند که آثارشان ( از جمله نوشته ها و اشعار ) ظاهرا هیچ ارتباط مستقیم با مسائل اساسی کار و زندگی توده مردم نداشت.
حکیم انساندوست بزرگ ما سعدی نیز در این باره بما تذکر داده که اعضاء یک جامعه مثل عضوهای یک پیکرند و نمیتوانند از درد و آلام هم بی تاثیر باشند. در ادبیات مذهبی ما نیز آمده که شکم گرسنه, دین و ایمان ندارد ! ؟
قدرت انسان نه در جابجائی کوهها, بلکه در دستگیری دلهای شکسته است !
شاید این نگاه به صنایع ظریفه در تاریخ و جوامع دیگر هم وجود داشته است. اما نگاهی دقیق تر نشان میدهد که آنچه آدمی را از اسلاف او کاملا متمایز میسازد, اتفاقا همین احساسات ظریف هنری است که بتدریج ظریف و عمیق تر هم گشته است. نقاشی, سینما و غیره هرچه پیشرفت کرده, بتدریج مینیمال تر شده و دیگر آن حالت برجسته ( bold ) گذشته ها را ندارد.
این گرایش به خلاصه پردازی ( مینیمالیسم ) از جمله در ” آگهی های بازرگانی ” بویژه قابل توجه است. چرا که تاثیر این آگهی ها برای سفارش دهنده و گیرنده اهمیت اقتصادی بسیار جدی دارد. امروزه دیگر کمتر بیننده, شنونده و اهل آموزش را میتوان یافت که علاقه و اعتقاد به پیامهای مستقیم ( هرچند ارزنده ) داشته باشد.
آنچه باعث قلمی شدن این یادداشت گردید, دو تلنگر در شبکه های اجتماعی ضمن هفته های گذشته بود. آقای مهندسی یک سگ رهگذر را که در اثر تصادف با ماشین دچار شکستگی کتف شده بود, به بیمارستان میرساند. همزمان موضوع در اینستاگرام باشتراک گذاشته میشود و با کمک مالی که بسیار زود فراهم شد, موفق میشوند سگ را کاملا معالجه کنند.
آنچه باعث اعجاز و تحسین چنین هنر است, وجود و تناسب تک تک کاشی جمله انسانهاست !
مورد دوم مربوط به تصویر یک کنده درخت در یک قصابی می باشد که از چند جای آن برگهائی جوانه زده است. دوستی که این عکس را باشتراک گذاشته آنرا نمونه ای از اعجاب ریشه ها میداند. اما شاید جالب توجه تر, اهمیت توجه و دقت نظر در جزئیات زندگی است که فراوان در پیرامون هر یک از ما وجود دارد.
این تصویر مرا بیاد خاطره ای از یک پروژه ساختمانی انداخت. طبق مقررات برای جابجائی درخت نسبتا سالمندی که مطابق نقشه در رمپ پارکینگ افتاده بود, از ماموران ” فضای سبز شهرداری ” کمک گرفتیم. اما چندی بعد از جابجائی, درخت رو به خشکی گذاشت و بتدریج دیگر هیچ علامت حیات در آن دیده نشد.
تقریبا یک سال اوضاع بهمین منوال بود و من در برابر فشار برای جایگزینی درخت مقاومت میکردم. یک روز که طبق معمول صبح خیلی زود سر پروژه رسیدم, نگهبان کارگاه که اهل افغانستان بود, با خوشحالی زاید الوصف خبر آورد که ” درخت زنده شد ! “
او میدانست که من هر روز چگونه درخت را ” معاینه ” میکنم و چقدر دلنگرانش هستم. آری, درخت براستی از مرگ رهیده بود. آنان که در این مشاغل بوده اند, میدانند که این مهاجران در چه شرایط نامناسبی کار و ” زندگی ” میکنند. لذا میتوانند حس تحسین شادی این زحمتکشان از چنین رویداد فرخنده ای را بخوبی درک کنند.
نظامی گنجوی میگوید : کار نیکو کردن, از پُر کردن است ! این سخن را به ” هنر ” هم میتوان بسط داد. اگر مسائل چشم و همچشمی را کنار بگذاریم, شاید مهمترین اثر ” دکوراسیون ” در زندگی, همین تمرین مداوم حس زیبائی شناسی در انسان باشد.
زیبائی در نگاه ماست ! بگذار به چیزها زیبا بنگریم !
با این نگاه زمینه های گوناگون دکوراسیون داخلی ساختمان, نه تنها جنبه تشریفاتی ندارد بلکه اگر بدرستی فهمیده و استفاده شود, اثر تربیتی ارزشمندی نیز خواهد داشت.
با آرزوی سلامتی و بهبود اوضاع همه مردم ایران و جهان, سخن بیشتر و مشخص در اینباره را به فرصتی دیگر وا میگذاریم.
یکی از زمینه های زیبا و پر کاربرد در دکوراسیون داخلی ساختمان, کارهای چوبی است. تصویر پیوست نمونه زیبائی از ساخت یک مجسمه چشم نواز با استفاده از قطعات متنوع و رنگارنگ چوبی است :
