برخی کلیات درباره تاریخچه اخیر افت و خیز در بازار در و پنجره های آلومینیومی
استفاده از آلومینیوم در صنعت در و پنجره سازی ایران, دارای تاریخ چندان طولانی نیست. شاید نخستین عوامل مهم ورود آلومینیوم به صنعت در و پنجره سازی اینگونه میتوان بر شمرد. نخست آنکه آلومینیوم مشکلات زنگ زدگی آهن را نداشت و به این ترتیب, در و پنجره های آلومینیومی در معرض بارندگی و تغییرات رطوبت محیط کمتر آسیب پذیر بودند. دومین مزیت آلومینیوم را میتوان مربوط به سرعت بالاتر ساخت در و پنجره های آلومینیومی , نسبت به در و پنجره های آهنی و چوبی دانست. کار با آلومینیوم به نسبت از کار با انواع ورق و پروفیل های آهنی بسیار آسانتر بود و بهمین دلیل تقریبا از نیمه اول دهه 50 بسیاری از کارگاههای آهنگری تغییر شغل داده و به کار در و پنجره سازی با آلومینیوم روی آوردند.
نخستین پروفیل های آلومینیومی, دارای مقاطع بسیار ساده ای بودند که برای اتصالشان عموما از میلگردهای آهنی استفاده میشد تا از استحکام کافی نیز برخوردار باشند. در این دوره بازار تقلب هم گرم شد و برخی از کارگاههای بی اصل و نسب آلومینیوم کاری, با استفاده بیش از حد از میلگردهای آهنی, با بالابردن بیجهت وزن در و پنجره آلومینیومی, به مشتری اجحاف می کردند.
کار با آهن, سنگین و همراه مشکلات متعدد بود. از جمله این مشکلات, آلودگیهای تنفسی ناشی از گرد آهن ( بویژه در موقع برشکاری با سنگ فرز ), برق زدگی چشم در هنگام جوشکاری و . . . خطرات نقص عضو بود که اغلب در کار با اره برقی و . . . بروز میکرد. به این ترتیب بسیاری از استادکاران آهنگر ترجیح دادند تغییر رشته داده و به کار آلومینیوم روی آورند که تقریبا خیلی از این مشکلات را نداشت.
کار آلومینیوم نیز بعد از مدتی رونق, دچار افت گردید و مجددا بسیاری علاقمند به در و پنجره های آهنی شدند. مهمترین عوامل در این تغییر بازار, یکی محدودیتهای طراحی با آن پروفیل های آلومینیومی ساده بود. عامل مهم دوم به محدودیتهای رنگ در و پنجره های آلومینیومی مربوط میشد.
با آن پروفیل های زمخت آلومینیومی اولا نمیشد در و پنجره هائی ظریف ساخت و ثانیا تقریبا تمام در و پنجره های آلومینیومی یک شکل بودند. تنها امکان اتصالات آلومینیومی آنزمان فقط پرچ آلومینیوم بود که اصلا نمیشد آنرا با امکانات گسترده برای اتصالات آهنی ( مثل انواع جوش ) مقایسه کرد.
در و پنجره های آهنی, بجهت رنگ نیز بسیار زیباتر از در و پنجره های آلومینیومی بودند. در و پنجره های آهنی را بعد ساخت, میشد خیلی خوب پرداخت کرد. بهمین جهت زیرکار آهن, خیلی تمیزتر از آلومینیوم در می آمد و بالطبع رنگ پذیری و درخشندگی در و پنجره آهنی با رنگ مات و بی روح در و پنجره آلومینیومی آنزمان اصلا قابل مقایسه نبود.
پیشرفت عمده دیگر در بازار در و پنجره های آلومینیومی, بعدا هنگامی اتفاق افتاد که اولا صنعت رنگ ( بویژه در رنگ پروفیل های آلومینیومی ) دچار پیشرفتهای خیره کننده شد. در این دوره انواع پروفیل های جدید, پیچیده و متنوع آلومینیومی نیز تولید گردید که باعث شد دوباره ورق برگردد.
نه تنها رنگ های جدیدی به بازار آمد که بسیار مناسب پوشش رنگ پروفیل های آلومینیومی بودند, بلکه در صنعت رنگکاری آلومینیوم هم تحولات جدی ( مثل رنگ کوره ای ) پدید آمد که باعث ثبات و تنوع رنگی بسیار زیاد انواع پروفیل های آلومینیومی گردید. نمونه این پیشرفتها تولید انواع پروفیل های طرح چوب جدید است که بویژه برای ساخت انواع در و پنجره آلومینیومی مناسب می باشند.
تا پیش از تحولات جدید در تولید مقاطع پیچیده پروفیل های آلومینیومی, در و پنجره های آلومینیومی وزنی معامله میشد. اما بعد این تحولات دیگر نیازی به استفاده از آهن برای اتصالات آلومینیومی وجود نداشت و قیمت در و پنجره های آلومینیومی امروز را برحسب مساحت هر در یا پنجره محاسبه می نمایند.
تحولات در صنعت آلومینیوم, موجب تولید پروفیلهای آلومینیومی پیچیده ای گردیده که بجز امکان اتصال عالی, دارای قابلیت های فوق العاده دیگر ( از جمله برای نصب شیشه دوجداره ) نیز می باشند.
این یادداشت تنها به ذکر برخی کلیات درباره تاریخچه اخیر تناوب رونق در بازار در و پنجره های آلومینیومی اختصاص داشت که ارتباطی مستقیم با بازار در و پنجره های آهنی و غیرمستقیم با در و پنجره های چوبی دارد و از اجزاء مهم دکوراسیون داخلی ساختمان است . ما و شما در آینده درباره هر یک از این موارد بیشتر و به تفصیل گفتگو خواهیم داشت.
دانش و تجربیات ما درباره هر یک از زمینه های دکوراسیون داخلی ساختمان ( از جمله مسائل طراحی, ساخت, رنگ و نگهداری انواع پروفیل آلومینیوم ) زمانی واقعا مفید فایده خواهد بود که با نقطه نظرات, نقدها, سوالات و پیشنهادات شما بینندگان سایت ” دکوراسیون بهفرم ” همراه شود.